Πέμπτη 2 Απριλίου 2009

ΕΛΑΣ απαίδευτων παίδων(δυστυχώς)...

...1968, Mobil Alabama, και περπατούσα ξένοιαστος νυκτιάτικα, σε μια κεντρική λεωφόρο, οδεύων προς το καράβι.
Τσακ ξάφνου, αισθάνομαι ένα κρύο σίδερο στον σβέρκο μου, και ακούω να μου λέει κάποιος να πέσω κάτω. Με το ωραίο κοστουμάκι ξαπλώνω μπρούμυτα, πάνω στο πεζοδρόμιο, όταν αισθάνομαι ένα χέρι να με ψαχουλεύει πατόκορφα. Ε, μετά μου επιτρέπει να σηκωθώ και...και βλέπω 2 αστυνομικούς οι οποίοι, κάνοντας έλεγχο, δηλαδή την δουλειά τους, προέβησαν εις τας δεούσας ενεργείας. Σήμερα μετά από...40 τόσα χρόνια, και με όσες καταδιώξεις έχω παρακολουθήσει από τηλεοράσεως, εις τας ΗΠΑ και αλλαχού, κατήλαβον πόσον αρίστως, έκαμαν την δουλειά τους τότε με την περί-πτώσιν μου.
Και ερωτώ: Καλά στην Αμερική δεν έχετε πάει καλά μου παιδιά της ΕΛΑΣ. Τα ντοκουμέντα από τηλεοράσεως ΔΕΝ τα είδατε ΟΥΤΕ μιά φορά ρε γαμώτο?
Βγάλτε με ένα βράδυ περιπολία, να σας δείξω πώς γίνεται ο γαμημένος ο έλεγχος, πεζών εποχουμένων, και πώς ενεργούμε σε μιά καταδίωξη.
Τί να ειπώ? Περαστικά στο παλληκάρι, ελπίζοντας ότι οι υπόλοιποι συνάδελφοι, εδιδάχθησαν πώς γίνεται ο επαγγελματικός έλεγχος πολιτών...νυκτιάτικα, δίχως να παίζεται κορώνα-γράμματα η ζωή των.
Οίδωμεν...

Δεν υπάρχουν σχόλια: