Αξίες

Μια και είναι πρόσφατο το ξεκούμπισμα του Μιχάλη Τζάκσον, κι εκείνα τα...εμετικά περί διαφόρων βασιλέων της ΡΟΡ και άλλα ξεράσματα έχω μια απορία.
Γιατί π.χ. η φωνή της υψιφώνου Renata Scotto, υστερεί έναντι της Μαρίας Κάλλας;
Και για τους τενόρους η φωνή του Ronaldo Villazón ο οποίος σημειωτέον είναι ΚΑΙ όμορφος ΚΑΙ κομψός σε τί υστερεί έναντι του κακάσχημου τουτέστιν ασυμπαθούς «μεγάλου» Pavarotti, που με το άκομψο λιπαρό ΚΑΙ ρυπαρό(αυτά πηγαίνουν μαζί) τεράστιο σώμα του, ακόμη θ' ασχολούνται τα σκουλήκια;
Εάν ακούσετε, μάλλον δεν θα διακρίνετε καμμίαν διαφοράν. Νομίζω;

Βλακεία η...ανίκητος...φευ

Καλώς τα παιδιά του...περιθωρίου με περισσό θράσος...
Εγραψαν λοιπόν οι Γαλλογερμανοκαθηγητές μας στον Σπηλιωτόπουλο, διαμαρτυρόμενοι τάχατες, ότι οι Γαλλική και Γερμανική δεν συμπεριελήφθησαν στον διάλογον δια την...«παιδεία».
Να μάθω Γαλλικά για α συνομιλήσω με την καραπουτανάρα Μπρούνι, ή με τον πουστροΑλβέρτο του Μονακό;
Να μάθω Γερμανικά δια να συνομιλήσω με την Ντόρα τον μπαμπά της και την Μέργκελ, ή ν' ακούσω...γερμανικά τραγούδια; Το μάτι μου...
Να μάθω Ισπανικά μάλιστα. Βλέπετε οι βαρβαροϊσπανοί(λόγω ταυρομαχιών η βαρβαρότης βεβαίως) αφού ρήμαξαν σκότωσαν κατακρεούργησαν πολιτισμούς, κατάφεραν να αφήσουν και την γλώσσα τους σε...μισό δις πληθυσμό ΣΗΜΕΡΑ.
Θέλετε και την πρακτική της επιλογής; Ενα σκατοβιβλίο να γράψω εις την Ισπανικήν; Στην ξεφτίλα 1,000,000 αντίτυπα να πωληθούν, να μάνι-μάνι 3,000,000€ για πλάκα έτσι;
Ο «μέγας» Αλέξανδρος τί άφησε; Τσάμπα η ταλαιπωρία-θυσία των παλληκαριών που τον ηκολούθησαν. Τσάμπα, τσάμπα...Κρίμα.
Η βλακεία εις...παγκόσμιον κλίμακαν είναι ΑΝΙΚΗΤΟΣ κυρ Καρατσοπάνη(σωστά το έγραψα).

«κηδεία» του Μιχάλη για τα...πανηγύρια...

Ψες έγραψα διά το γυφτέ του Μιχάλη Τζάκσον, εκ του οποίου απηλλάγημεν...ουφ
Παρηκολούθησα από το CNN την τελετή της κηδείας, και τα είδα...ολα.
Οι άνδρες ενδεδυμένοι με μαύρα κοστούμια, αλλά...αλλά γραβάτες όοολων των χαρούμενων χρωμάτων. Κίτρινα και κόκκινα τριαντάφυλλα στο πέτο, και γάντια με πέρλες...
Οι γυναίκες τώρα. Εκεί να ιδείς καρκατσουλιό. Ωμίλησε μία με ένα πράσινο λαχανί φόρεμα. Κάποια άλλη με κατάλευκο(πάλι καλά). Επάνω τους όλη η μπιζουτιέρα τους. Ευτυχώς την παράσταση έσωσε η Μπρούκ Σήλτς, και στο τέλος η κόρη του, φορώντας ένα μαύρο φορεματάκι, με δυό λογάκια αρκούντως συγκινητικά ξεπροβόδησε τον πατέρα της.
Ο πιο λυπημένος απ' όλους ο διευθυντής-οργανωτής των εμφανίσεών του. Εμ, είναι να μην είναι στενοχωρήμένος; Τέτοια κονομισιά πού θα την ξαναβρεί ο καμμένος;
Πάντως για την ενδυματολογική αισθητική-πρωτόκολλο ε, χρειάζονται πάααρα πολλά μαθήματα οι Αφροαμερικανοί.
Και ενθυμούμαι τον αείμνηστο πατερούλη μου να μου υπενθυμίζει συχνά-πυκνά: Αγόρι μου, ο Παρθενών είναι όμορφος, διότι είναι...απλός. Μαθήματα αισθητκής εξ΄ απαλών ονύχων.
Αιωνία η μνήμη του...
Από τούτη την μεριά του Ατλαντικού, την πρωτιά στην κακογουστιά κατέχουν οι Αγγλοι.
Εκεί δε στις ιπποδρομίες του Ασκοτ μμμ, τί να σας είπω. Δείτε φωτογραφίες στα περιοδικά και θα καταλάβετε αρκούντως...
Κι αυτοί οι αχρείοι έχουν φυλακισμένα τα γλυπτά μας(όχι μάρμαρα γαμώ το σόϊ σας κωλοέλληνες), γλυπτά που φιλοτεχνήθηκαν για να τα βλέπει ο Ηλιος.
Εαν ήταν της Λιβύης τα γλυπτά, να είσθε σίγουροι ότι ο Καντάφι θα είχε κάνει απόβαση και θα τα είχε πάρει δια της βίας. Εκτός από την Μελίνα Μερκούρη, όοολοι οι άλλοι «διαπραγματευτές» μας συζητούσαν με το βρακί στο ύψος των...γονάτων ΚΑΙ γονατιστοί.
Από εξωτερική πολιτική και πολιτικούς είμαστε...χέσε...
Καληνύκτα...