«κηδεία» του Μιχάλη για τα...πανηγύρια...

Ψες έγραψα διά το γυφτέ του Μιχάλη Τζάκσον, εκ του οποίου απηλλάγημεν...ουφ
Παρηκολούθησα από το CNN την τελετή της κηδείας, και τα είδα...ολα.
Οι άνδρες ενδεδυμένοι με μαύρα κοστούμια, αλλά...αλλά γραβάτες όοολων των χαρούμενων χρωμάτων. Κίτρινα και κόκκινα τριαντάφυλλα στο πέτο, και γάντια με πέρλες...
Οι γυναίκες τώρα. Εκεί να ιδείς καρκατσουλιό. Ωμίλησε μία με ένα πράσινο λαχανί φόρεμα. Κάποια άλλη με κατάλευκο(πάλι καλά). Επάνω τους όλη η μπιζουτιέρα τους. Ευτυχώς την παράσταση έσωσε η Μπρούκ Σήλτς, και στο τέλος η κόρη του, φορώντας ένα μαύρο φορεματάκι, με δυό λογάκια αρκούντως συγκινητικά ξεπροβόδησε τον πατέρα της.
Ο πιο λυπημένος απ' όλους ο διευθυντής-οργανωτής των εμφανίσεών του. Εμ, είναι να μην είναι στενοχωρήμένος; Τέτοια κονομισιά πού θα την ξαναβρεί ο καμμένος;
Πάντως για την ενδυματολογική αισθητική-πρωτόκολλο ε, χρειάζονται πάααρα πολλά μαθήματα οι Αφροαμερικανοί.
Και ενθυμούμαι τον αείμνηστο πατερούλη μου να μου υπενθυμίζει συχνά-πυκνά: Αγόρι μου, ο Παρθενών είναι όμορφος, διότι είναι...απλός. Μαθήματα αισθητκής εξ΄ απαλών ονύχων.
Αιωνία η μνήμη του...
Από τούτη την μεριά του Ατλαντικού, την πρωτιά στην κακογουστιά κατέχουν οι Αγγλοι.
Εκεί δε στις ιπποδρομίες του Ασκοτ μμμ, τί να σας είπω. Δείτε φωτογραφίες στα περιοδικά και θα καταλάβετε αρκούντως...
Κι αυτοί οι αχρείοι έχουν φυλακισμένα τα γλυπτά μας(όχι μάρμαρα γαμώ το σόϊ σας κωλοέλληνες), γλυπτά που φιλοτεχνήθηκαν για να τα βλέπει ο Ηλιος.
Εαν ήταν της Λιβύης τα γλυπτά, να είσθε σίγουροι ότι ο Καντάφι θα είχε κάνει απόβαση και θα τα είχε πάρει δια της βίας. Εκτός από την Μελίνα Μερκούρη, όοολοι οι άλλοι «διαπραγματευτές» μας συζητούσαν με το βρακί στο ύψος των...γονάτων ΚΑΙ γονατιστοί.
Από εξωτερική πολιτική και πολιτικούς είμαστε...χέσε...
Καληνύκτα...