Οι τραγουδιστές και τα...κορόϊδα...

Κάποτε και συγκεκριμμένα δεκαετίες 50 και 60, για ν' αποκτήσει κάποιος έναν δίσκο μουσικής 45άρι, εάν βεβαίως είχε pick-up "Teppaz" για να τον ακούσει, ήταν και γαμώ τους τυχερούς...
Σήμερα η πιο ευτελισμένοι-εξευτελισμένοι «δημιουργοί», είναι οι τραγουδιστές όλων των ειδών.
Μπουκάρεις π.χ. στην http://www.aolradio.com/ και ακούς ό,τι γουστάρεις, αντιγράφεις, χαρίζεις σε φίλους και γνωστούς ή σ' αυτούς που θέλεις να κάνεις...γνωστούς και φίλους χι, χι...
Ενθυμούμαι την αποχώρηση απ' την ζωή του μεγάλου(μμμ...) Pavarotti, και η εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", μετά από 5 ημέρες, προσέφερε στην εξευτελιστική τιμή του 1€, δίσκο του με...16 άριες. Δηλαδή...0.0625€ η άρια ήτοι...21.30 δρχ. . Μ' ένα 20άρικο τον έχω να...ξελαρυγγιάζεται για πάρτι μου, και όποτε γουστάρω. Ας πούμε ευρίσκομαι εκεί που και οι βασιληάδες πηγαίνουν μόνοι τους, δηλαδή προς...χέσιμον, και από τα ηχοσύνολά μου με συνοδεύει ανακουφιζόμενον...
Αμ, το θέαμα; Εκείνη την αρχικώς αναφερθείσα εποχή ως παιδί, για να εξοικονομήσω 5.50 δρχ. που είχε το εισιτήριο για την είσοδό μου στον κινηματογράφο, έπρεπε να...πλύνω τα πιάτα, να ποτίσω τον κήπο, να σφουγγαρίσω τις εξωτερικές σκάλες, να πάω για ψώνια, και...ν' απλώσω τα ρούχα στην ταράτσα.
Σήμερα μμμ, χέζεις(πάλι;) έχοντας απέναντί σου έναν δέκτη τηλεοράσεως και...μπανίζεις τους ωραίους κώλους που ρεκλαμάρουν μαγιώ στα πρωϊνάδικα, τον παίζεις κιόλας(διπλή η ανακούφηση ε;) και όοολα καλά.
Πώς άλλαξαν τα πράγματα. Ωραία πράγματα...
Α, χεζόμενος δύνασαι να παρακολουθείς και τους ακριβοπληρωμένους ποδοσφαιριστές να τρέχουν σαν την άδικη κατάρα πάνω κάτω, κυνηγώντας το τόπι...
Σκέψου τώρα να έχεις ακριβοπληρώσει εισιτήριο, για να παρακολουθήσεις μια συναυλία, ΟΡΘΙΟΣ καταμεσίς μιας αλάνας, δηλαδή κοροϊδάρα³, να χέζεσαι κιόλας και να περιμένεις να τελειώσει η συναυλία για να...ανακουφισθείς ωχ, ωχ, ωχ...
Να πιάσουμε και τις άλλες φυσικές ανάγκες.
Διψάς και ευρίσκεσαι ανάμεσα σε πλήθος; Τσουκ κοπανάς το μπουκάλι στο στόμα και δροσίζεσαι. Πείνασες και είναι γύρω σου ένα σωρό κόσμος; Ανοίγεις το σακκουλάκι με ό,τι καλό περιέχει και μασουλάς δίχως εντροπή, κι ας πασαλείφεται και ολίγον η μούρη σου...
Οταν όμως τα συστήματα αφοδεύσεως των περιττών εκ του σώματος διατά-ζωσιν...εκκένωσιν, και γύρω σου ένα σωρό άνθρωποι τί κάνεις; Την πάπια περιμένοντας πώς και πώς την στιγμή που θα βρεθείς στο σπίτι σου, για να ξαλαφρώσεις. Διότι όπως απολαμβάνεις το χέσιμο στο δικό σου σπίτι, ούτε στο καλύτερο ξενοδοχείο, τί να λέμε τώρα...
Γνωρίζετε πως, κατούρημα και χέσιμο όταν λόγω...ανάγκης αναστέλλονται, κάνουν την μεγαλύτερη ζημιά στο ανθρώπινο σώμα;
Α, ρε σπίτι μου σπιτάκι μου και όποια ώρα γουστάρω και με...ασφάλεια κιόλας έτσι;
Περαστικά σας ψωνάρες που περιμένετε όρθιοι στις ουρές, προκειμένου να "εξασφαλίσετε" εισιτήριο για κάποιο από τα θεάματα ώ χονδρομαλάκες...και βάλε...
Ισως με τον καιρό μάθετε(λες;).
Μμμ, τελικώς ωραίον πράγμα το χέσιμον ε;