Στην εποχή του Γκρούεζα;

Στην αρχή, ο πρώην διοικητής του ΟΑΕΔ κ. Χριστόφορος Βερναδάκης μάς είπε (σε εμάς τους πολίτες αλλά και στον πρωθυπουργό, που τον πίστεψε και το επανέλαβε ενώπιον του ελληνικού λαού) ότι οι 12.000 τοποθετήσεις νέων ανθρώπων για εργασιακή εμπειρία στο Δημόσιο ήταν πρόγραμμα Stage, δηλαδή συγχρηματοδοτούμενο από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Ο πρωθυπουργός μάλιστα, όταν ερωτήθη από τον κ. Τσίπρα, δικαίως έβγαλε το άγχος του στην τηλεμαχία: «Να μην αξιοποιηθεί αυτή η ευκαιρία (σ. σ.: της τοποθέτησης 12.000 ανθρώπων στο Δημόσιο); Να πετάξουμε τα λεφτά, τα ευρωπαϊκά εννοώ κυρίως και τα κοινοτικά λεφτά που είναι γι’ αυτή τη δουλειά;»

Μετά όμως ήρθε στη δημοσιότητα το ΦΕΚ, όπου αποκαλύφθηκε ότι οι 12.000 προσλήψεις γίνονται μόνο από εθνικούς πόρους και συγκεκριμένα από το λογαριασμό του ΟΑΕΔ. Εκατόν πενήντα εκατομμύρια ευρώ θα στοιχίσουν στους Ελληνες εργαζόμενους, και η ειρωνεία είναι ότι οι εκλογές γίνονται επειδή ακριβώς τα ταμεία είναι άδεια και όπως είπε ο πρωθυπουργός πρέπει να συμμαζέψουμε τις σπατάλες – έστω παγώνοντας τους μισθούς.

Οταν αποκαλύφθηκαν τα ΦΕΚ, ο πρώην διοικητής του ΟΑΕΔ μάς είπε ότι «ναι, δεν τα πήραμε τα λεφτά από την Ε. Ε., αλλά τα βάζουμε τώρα εμείς για να τα πάρουμε από την Ε. Ε. αργότερα». Το ερώτημα δεν είναι «και πώς είμαστε σίγουροι ότι θα τα πάρουμε;» αλλά «αφού ακόμη δεν τα πήραμε, πώς θα τα χάσουμε (όπως φοβάται ο πρωθυπουργός);» Για να χάσεις κάτι προϋποθέτει να το έχεις. Αν, δηλαδή, υπήρχε κάποιο πρόγραμμα με ημερομηνία λήξεως 4.10.2009, η κυβέρνηση έπρεπε να επισπεύσει τις (εκ των πραγμάτων προεκλογικές) προσλήψεις. Από τη στιγμή που τα ψάρια είναι στο γιαλό, προς τι η πρεμούρα να μπει το τηγάνι στη φωτιά; Γιατί να εκτίθεται ο πρωθυπουργός και να είναι υπόλογη η κυβέρνηση ότι μας γυρίζει στην εποχή του Γκρούεζα;

Επιπλέον: αυτά τα προγράμματα θεσπίστηκαν για να αποκτήσουν οι νέοι άνθρωποι εργασιακή εμπειρία. Οπότε, ακόμη και αν ήταν αληθές αυτό που είπε ο πρωθυπουργός –και πραγματικά η Ευρωπαϊκή Ενωση πλήρωνε τα μισά από τα 150 εκατομμύρια ευρώ για τις 12.000 θέσεις– τότε προκύπτει το ερώτημα: τι σόι εργασιακή εμπειρία μπορεί να αποκτήσει κάποιος νέος στο Δημόσιο; Πώς θα κάθονται; Δηλαδή, ακόμη και αν μας πίεζαν οι εταίροι να στείλουμε νέους για να εκπαιδευτούν στο Δημόσιο, κάθε κυβέρνηση θα έπρεπε να προβάλλει βέτο. Υπάρχει λόγος να κακομάθει μια ακόμη γενιά; Αν κάποιος έχει αποκτήσει εργασιακή εμπειρία σε δημόσια υπηρεσία, υπάρχει περίπτωση να δουλέψει μετά;

Αυτή τη στιγμή εξελίσσεται ένα όργιο σπατάλης σε ολόκληρο τον δημόσιο τομέα. Προκηρύσσονται διαγωνισμοί από άχρηστοι μέχρι αστείοι. Υπάρχει Περιφέρεια, για παράδειγμα, που πριν από μερικές μέρες εξέδωσε διαγωνισμό για την έκδοση του έργου «Σελίδες δόξας από την ιστορία του Α΄ Σώματος Στρατού». Ακόμη και αν αυτό το έργο μπορούσε να τελειώσει σε ένα μήνα, όπως προβλέπει ο διαγωνισμός, γεννάται το ερώτημα: σε εποχή που πάμε για πάγωμα μισθών και συντάξεων, όταν ο πρωθυπουργός ζητάει από τους πολίτες σκληρές θυσίες, οι «Σελίδες δόξας του Α΄ Σώματος Στρατού» μας μάραναν;