Πέμπτη 16 Ιουλίου 2009

Παιδεία παιδίων...

Σχετικώς με την πολυταλαιπωρημένην «παιδείαν», οίαν επαγγέλονται οι διάφοροι χαρτογιακάδες με το λι και το νι...εκ πουστοποτανοΠάτρας...

Ο ελπίζων τοις ανθρώποις πεθαίνει...χέζοντας. Φράσις διαχρονικός διά...νοήμονας(φευ).

Ο,τι έμαθα σχετικόν με την αποφυγήν κινδύνων και τα ρέστα, τα έμαθα εκ πατρός και μητρός. Το σχολειό υφίσταται μόνον῍..για να βρίσκουν δουλειά οι παιδευτικοί εκπαιδευτικοί σκατά στα μούτρα τους. Γραφή κι ανάγνωση μαθαίνει κάποιος κι από μόνος του μαλακοπίτουρες, εάν το επιθυμεί διακαώς...

Κουβεντιάζοντας μ' έναν «εκπαιδευτικό» ΑΜΕΣΩΣ θα καταλάβεις πόσο χονδρομαλάκας είναι. Από την ΑΛΗΘΙΝΗ ζωή, μεσάνυκτα βαθέα. Ούτε καν ζώον, διότι τα ζώα διακρίνονται από την αυξημένην ενστικτώδη δράσιν των. Τούτοι...χαμπάρι.

12 συναπτά έτη στο βασανιστικό σχολειό, το οποίον με άφησε ολοκληρωτικώς ανάπηρον, αφού μου στέρησε την ευχαρίστησιν του παιγνιδιού(παιδί=full παιγνίδι νομίζω;), με άγχωσε για «καλύτερους» βαθμούς, κομματιάζοντας τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου. ΕΛΕΟΣ γαμώτο ΕΛΕΟΣ.

Οταν με κρατούσαν όμηρο 12 χρόνια, θα ήθελα να μου μάθουν να παρασκευάζω ωραία φαγητά, μια και θα τρώγω σε όοολη την ζωή μου, να ράβω τα κουμπιά των ρούχων μου που είναι και πάρα πολλά. Στο πρώτο κουμπί που έραψα στον στρατό, η κλωστή ήταν περισσότερη από το κουμπί. Περνούσα και ξαναπερνούσα την βελόνα με την κλωστή, νομίζοντας ότι θα κάνω γερό ράψιμο(φευ...). Να μάθω πώς να επισκευάζω την βρύση, τα ηλεκτρικά, το ποδήλατό μου, να βγάζω ωραίες φωτογραφίες, να κολλώ το πλακάκι στο μπάνιο, να βάφω τα ντουβάρια, να περιποιούμαι τα φυτά να, να, να...

Μ' αυτά θα ζήσω ώ μαλάκες εκπαιδευτικοί. Με κρατήσατε 12 χρόνια δέσμιο για να μου μάθετε γραφή κι ανάγνωση; Μα εάν χρειάζεσθε 12 χρόνια για να μάθετε σ' ένα παιδί να διαβάζει και να γράφει είσθε χαραμοφάηδες του κερατά...

Ουφ συγχίσθηκα πάλι...