Οπως το έστειλλα σε μια Φίλη,
1991 και ο μηχανικός που διέμενεν κάτωθεν της οικίας μου, διεζεύχθη όθεν έκανε ό,τι ήθελε. Μεγάλο πράγμα να είσαι ελεύθερος υπερ-πλήρωςσσσσ....
Ε, επειδή είχε και φράγκα, καθ' ότι είχεν εναγκαλισθεί τους πρασίνους και....να δημόσια έργα απ' εδώ, και όλων των ειδών αναθέσεις και τα ρέστα, ηγόρασεν ένα παρασκευαστήν άρτου Hitachi αντί...200,000 δραχμών(τότε).
Μοι ετηλεφώνησεν δια να με παρακαλέσει να κατεβώ και να ανακατευθώ με το μαραφέτι μια και υποτίθονταν ότι τα κατέφερνον κάπως καλύτερα με τέτοιου είδους μηχανές.
Ε, ακολουθώντας τις οδηγίες του βιβλίου, έβαλα τα υλικά, πάτησα και τα κομβία και περίπου σε 2 ώρες τσουπ ετοίμασε ένα ωραιότατο ψωμί.
Το καπάκι δεν είχεν υαλοπίνακαν, και άκουγα τους θορύβους αλλά δεν ήξευρον τί στο διάολο κάνει.
Κοιτάζοντας μετά εντός ε, είδα έναν κάδο, μια πεταλούδα εις τον πάτον του κάδου + την ηλεκτρικήν αντίστασιν δια τα υπόλοιπα και τίποτ' άλλο.
Αρα λέω, ανακατεύει*, ζεσταίνει, ψήνει. Ωραία αλλά και 200 χιλιάρικα γαμώτο...η απόσβεσις πότε; Αστο χέσε.
Και τότε άρχισα να το παιδεύω πειραματιζόμενος. Πρώτο, δεύτερο, τρίτο, τέταρτο, πέμπτο και δεν ενθυμούμαι πόσα ακόμη, πήγαν στράφι.
Διότι εντάξει τα υλικά, αλλά το σπουδαιότερον πράγμα δια να πετύχεις άρτον γαμιστερόν, είναι το ρημάδι το ψήσιμον εμ,...
Ερωτήσας δεξιά κι αριστερά διεπίστωσον ότι όοοολοι είναι στο περίπου, κι ό,τι βγεί.
Αμ, όοολοτομυστικό είναι το ψήσιμο.
Και δοκιμάζοντας όοολες τις διαβαθμίσεις επί τέλους το εύρον.
Οοολα τα ζυμάρια ψήνονται στους 150° C ΑΚΡΙΒΩΣ κέϊκ μέϊκ κ.τ.λ. και δια μίαν ώραν ΑΚΡΙΒΩΣ, δίχως προθέρμανσιν...
Επίσης είναι και το φούσκωμα της ζύμης.
Ε, τα εύρον όλα, και πάρε τα αποτελέσματα.
Εύκολα και στο τσάκα-τσάκα 1 κιλό αλεύρι σκληρό της προτιμήσεως, το περιεχόμενον ενός φακέλλου ξηρής μαγιάς και 600 γραμμάρια ύδατος όπως βγαίνει από την βρύση χειμώνα καλοκαίρι.
Αλεύρι και μαγιά ολίγος ανάδευσις, δια χειρός και τσουπ το ύδωρ. Ολίγον ζύμωμα περίπου 10 λεπτά, και το προϊόν κομμένο στα δυό μορφοποιημένον εις φραντζόλας, τοποθετείται εις το μέσον του φούρνου, επί λαδοκόλλας ή αλουμινοφύλλου ή σε ταψί ή σε ό,τι υπάρχει διαθέσιμον.
Σφαλνάμε την θύραν και γυρίζουμε το κομβίον στο 50° C. Από το 50 αρχίζουν όλοι οι φούρνοι ναι; Μάλιστα.
Σε ½ ωρίτσα μπανίζοντας από το παραθύρι, βλέπουμε ότι ό όγκος της ζύμης, έχει διαπλασιασθεί. ΔΙΧΩΣ ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ(Υπάρχει λόγος; Το τζάμι διατί το έχει βάλει ο κατασκευαστής; Αμα ανοιχθεί η πόρτα πάει στράφι η θαλπωρή, που φτιάξαμε έως εκείνη την ώρα, με το κουμπί στους 50 βαθμούς, και το ζυμάρι μετά...καλύτερα να το πετάξωμεν εις τα πτηνά....), στρέφομεν το κομβίον και το σταματάμε στους 150° C just.
Σε 1 ώρα ΑΚΡΙΒΩΣ αποφουρνίζομεν, και έχομεν το ψωμάκι μας...μπουκιά και σχώριο.
Ετσι παρασκευάζεται ο επιούσιος, και όοολα τα άλλα σχέδια είναι μαλακίες, για να κάνουν τις νοικοκυρές να...τρομάζουν ν' ασχοληθούν. Και μόνον που διαβάζουν τις συνταγές, σου λένε μμμ, άστο καλύτερα, και του φουρνάρη καλό είναι.
Καλό είναι, αλλά αφ' ενός είναι πανάκριβον, μετά κάτι τριήμερα αργιών Χριστούγεννα, Πάσχα, θα πρέπει να προμηθευθείς αρκετό, για να το φάγεις τελικώς μπαγιάτικο αφ' ετέρου τσουρουφλισμένο-καρβουνιασμένο, διότι όταν είπα στον φούρναρη, διατί το ψωμί σου Στέφανε έχει τσόφλι ίσαμε...3 χιλιοστά, χαμογέλασε και μου είπε..."ρε συ Μάνο το ξέρω ότι η κατάλληλος θερμοκρασία είναι οι 150 βαθμοί, αλλά εάν ψήσω έτσι, θα το κλείσω το μαγαζί. Σε μία ώρα Μάνο μου, έχω βγάλει τρείς φουρνιές. Και στους πόσους ψήνεις κυρ-Στέφανε; Στους 220° Μάνο μου. Α, γι αυτό ο φλοιός του "γυμνάζει" το γναθικόν σύστημα ε; Μάλιστα. Εμ, γι αυτό ο Παπαχρήστος του Juliet, εδώ κοντά σου, δεν ηξεύρει τί έχει, και την αυτοκινητά του την βρίσκεις ΜΟΝΟΝ κατά Εκάλη μεριά...
Το ψήσιμο έτσι όπως το ανέφερα, σου δίνει ψωμάκι με φλοιό...τσιγαρόχαρτο εμ,....
Αυτά αγαπημένη μου Ρένα έπρεπε να μου τα μάθουν στο σχολειό. Τί μου έμεινεν από εκείνα τα χρόνια; Σύνδρομον στερήσεως παιγνιδιού, και ακόμη ηχεί η φωνή της μαννούλας...."Ελα να διαβάσεις, δεν θα προλάβεις θα νυκτώσει άντε πότε θα κοιμηθείς μετά;" Σου θυμίζω ότι η γνωριμία με το ηλεκτρικό ρεύμα έγινε Μάρτιο του 1957 και ήμουν στην Ε' Δημοτικού...
11 χρόνια με λάμπα πετρελαίου...και η μητερούλα, σιδέρωνε με κάρβουνα, αλλά πώς κανόνιζε την θερμοκρασία Ενας Θεός ηξεύρει, και τα υποκάμισα του πατέρα που το καλοκαίριάλλαζε δυό την ημέρα, ήσαν στην πέννα. Αχ, μαννούλα μου γλυκειά κι ανεπανάληπτος....
Ενθυμούμαι πόσον ευτυχής και ξεκούραστη έδειχνε κάθε ημέρα στο καινούργιο μας σπίτι, 45 ετών τότε, με τον ηλεκτρισμό, την πρώτη κουζίνα μας "΅Wagner" με τρία μάτια, 4 πόδια ύψους περίπου 50 εκατοστών στενούτσκια. Ετσι ήσαν αι ηλεκτρικαί κουζίναι τότε. Ετσι ήσαν και της ελληνικής "Ιzola", που είχε μια από τις θειές μου...
Αυτά Ρενάκι μου, και καλό καλοκαίρι κατά την βλακώδη συνήθεια των νεοελλήνων, οι οποίοι...εύχονται καλόν χειμώναν μόλις γυρίσουν από τις καλοκαιρινές διακοπές, προσπερνώντες ολόοοκληρον εφθηνό-πωρον, που με το μνημόνιον έγινε...ακριβόπωρον...
*Eπειδή σε όλες εκείνες τις συνταγές που διάβασα, και παρηκολούθησον στο Youtube, αναφέρουν και είδα, ότι αφήνουν το ζυμάρι να φουσκώσει πρώτη δόση, και μετά άντε ξανά μανά, το πλακώνουν στο ζύμωμα. Μα, εκείνο το μηχάνημα τότε, αλλά και όοολα τα μέχρι σήμερα, που έχω ιδεί σε διάφορα σπίτια, ΜΙΑ ΦΟΡΑ αναδεύουν και ΤΕΛΟΣ. Μετά ακολουθεί το φούσκωμα, και εν συνεχεία το ψήσιμο. Ετσι φτιάχνεται γαμώτο, έτσι φτιάχνεται. Διατί τρομάζουν τις νοικοκυρές; Μάλλον...δάκτυλος φουρναραίων...
