Mέγας? Αλέξανδρος...

Σκέπτομαι(κακό αυτό από...χρόνια πολλά, με την διαφορά ότι στις ημέρες μας ΔΕΝ σου παίρνουν το κεφάλι, αλλά σε χώνουν στά κάτεργα της Ταϋλάνδης, όπως στην περίπτωση του ομοεθνούς μας από την Αυστραλία...Νικολαΐδη) πόσον "μεγάλος" ήταν ο Αλέξανδρος, αφού σε σύγκριση με τους Ισπανούς και Πορτογάλους, ΔΕΝ κατάφερε να "περάσει" την Ελληνική γλώσσα σε...½ δις λαό, όπως οι Λατινόφωνοι?
Εμ, εδώ σε θέλω μάστορη, "μάστορη" μμμ, ....

Και σαν να μην έφθανε αυτό, ΔΕΝ καταφέραμε ως Εθνος να διατηρήσουμε έστω τα βασικά.

Π.χ. ένας ελληνιστής αλλά...Αγγλος, μου έλεγεν πόσον σημαντικόν είναι το γράμμα Ν για την μουσικότητα της Ελληνικής Γλώσσας μας. Αλλά πώς την είδαμε ανάποδα την..."δουλειά", και το...γαμήσαμε το πράγμα.

Οι βαρβαρότητες επάνω της (στην γλώσσα) ατελείωτες, όπως εκείνα τα...ρωτάν, μιλάν, γελάν, αγαπάν, κοιτάν, κυνηγάν, απαντάν, και...χέσε μέσα...

Μου ακούγονται σαν...Ουζμπεκιστάν, Κουρδιστάν, Αφγανιστάν και κάτι τέτοια. Τί κατάφερε λοιπόν ο...εξ' Ανατολών "ποιητής"? Αντί να του περάσουμε τα Ελληνικά, να μας φορέσει καπέλλο, τις δικές του καταλήξεις, με ό,τι τούτο συνεπάγεται. Εχετε ακούσει εκείνο το..."ε, το ξέσκισαν στο γαμήσι μέχρι που ψόφησε?". Ε, αυτό ΑΚΡΙΒΩΣ. Και τί? Από φίλια πυρά γαμώ την ανοησία μας.... . Αλλά τώρα όμως οι Ανατολικοί αυτοί, με...κωλοσφιγγόμενοι, μαθαίνουν με το ζόρι την Ελληνικήν, προκειμένου να επι-βιώσουν ΑΠΡΟΣΚΛΗΤΟΙ στην Πατρίδα μας, γαμώ την ατυχία μας...

Αρα ας αφήσουμε το "μέγας" αφού σκότωσε εν ψυχρώ και αναιτίως ΚΑΙ το Κλεί(ν)τον, χώρια άλλα μύρια όσα δεινά προεκάλεσε στο πέρασμά του, αλλά τί να λέμε τώρα, άστο χέστο. Το πράγμα βρωμά, και πολύ.

Μάλιστα.-